Aklimatyzacja to proces wolnego, stopniowego przystosowywania się organizmu do zmniejszonego poziomu tlenu.
Każdy aklimatyzuje się w różnym tempie, dlatego nie ma reguły, która mogłaby obowiązywać wszystkich. Istnieją natomiast dobre, ogólne zasady, które pomagają w prawidłowej aklimatyzacji.
Po przekroczeniu 3.000m, wysokość zdobywaj stopniowo, śpiąc każdej kolejnej nocy na wysokości maksymalnie 300m wyższej od wysokości poprzedniego noclegu. Podczas dnia można wchodzić wysoko, pod warunkiem, że schodzi się nisko na noc (zasada „wspinaj się wysoko – śpij nisko”). Jeżeli po zbyt wysokim wejściu, nie ma możliwości zejścia, należy zrobić jeden dzień odpoczynku, po to by organizm nadrobił braki aklimatyzacyjne.
Wydaje się, że te zasady znacznie spowalniają tempo wspinaczki i wiele osób bez problemu mogłoby się wspinać w szybszym tempie. To prawda, ale w grupie zawsze znajdą się osoby, które aklimatyzują się wolniej i to właśnie do tych osób, dla ich zdrowia, należy dopasować tempo wspinaczki. Dzień odpoczynku pomaga aklimatyzacji i jest zalecany co 2 – 3 dni zmagań górskich.
Bezpośredni transport samochodem lub samolotem na dużą wysokość powoduje większe prawdopodobieństwo wystąpienia Ostrej Choroby Górskiej (AMS).
Warto przed wyjazdem przestudiować mapę i wysokości kolejnych etapów planowanej wspinaczki czy trekkingu. Najlepiej narysować wykres zaznaczając na nim wysokości kolejnych noclegów. Jeśli nie masz takich danych, zapytaj organizatora wyjazdu, lub sprawdź w internecie. Taki wykres to najlepsza metoda na wyłapanie dni, które są nadmiernie napięte wspinaczkowo, a przez to obarczone ryzykiem wystąpienia choroby górskiej.
